در شرایطی که بحث حجاب و عفاف و البته پوشش بانوان به دغدغه اصلی مردم و مسئولان کشور تبدیل شده است و مردم، مراجع و مسئولان خواستار رسیدگی به معضل بدحجابی در کشور هستند، همچنان شاهد بدحجابی بازیگران زن در جشن های سینمایی و تلویزیونی هستیم؛ که بدون هیچ قید و بند و البته "نظارتی" در این جشن ها حاضر می شوند و به قول معروف "از هفت دولت آزادند"

به گزارش جهان، عصر امروز نوشت: سه شنبه شب(۴ مرداد) مراسم دوازدهمین جشن سینمایی و تلویزیونی دنیای تصویر با حضور بازیگران مطرح سینما و تلویزیون ایران در سالن همایشهای بین المللی برج میلاد برگزار شد که در آن بازیگران زن سینمای ایران بدحجابی را به اوج خود رساندند.

این بدحجابی ها آنقدر مرسوم شده که به نوعی به "عرف" سینمای ایران و مخصوصا جشن های مربوط به آن تبدیل گشته است و تمام مسئولان و در برخی موارد حتی رسانه ها هم به راحتی از کنار آنها می گذرند و شاید دیگر "نایی" برای نالیدن از این درد برایشان نمانده است و ما نیز در این گزارش مجبوریم در برخی پاراگراف ها از مطالب گزارش های پیشین و تکراری استفاده کنیم!

بر اساس این گزارش، سینمایی که قرار بود فرهنگ اسلامی-ایرانی را پس از انقلاب رواج دهد و صدای انقلاب را به گوش جهانیان برساند در کدام طبقه ساختمان وزارت ارشاد مدفون شده است؟ سینماگرانی که می بایست به ارزش های غنی ایرانی-اسلامی بپردازند کجای این سیستم معلول فرهنگی جای دارند؟

و البته بازیگرانی که با بودجه های فرهنگی این کشور مسلمان به نام و شهرتی دست یافته اند، تا چه اندازه در ترویج فرهنگ اسلامی با تکیه بر اصول ایرانی گام برداشته اند؟

امروز پس از گذشت ۳۲ سال از انقلاب مردم ایران به رهبری خمینی کبیر(ره)، سینمای ایران همچنان با مشکلات فرهنگی این حوزه دست و پنجه نرم می کند و هر روز با مشکلات جدید سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و بعضا اقتصادی روبرو می شود؛ از تحرکات سیاسی و براندازانه برخی سینماگران گرفته تا حضور آنها در جشنواره های خارجی تا ...

حال سوال اینجاست که آیا پوشش بازیگران زن ایرانی در انظار عمومی، اسلامی است؟ و آیا طی سال های گذشته پس از انقلاب مسئولان و متولیان فرهنگی کشور توانسته اند با استراتژی های فرهنگی خود، بانوان سینمای ایران را از منجلاب فساد دوران طاغوت نجات بدهند تا بتوانند آنها را به عنوان یک نمونه و الگوی بانوی ایرانی مسلمان به مردم کشور و دنیا معرفی کنند؟

باید توجه داشت که اگر بازیگران و هنرمندان که الگوهای جوانان جامعه محسوب می شوند ارزش ها را زیر پا بگذارند و برای آن ها اهمیتی قائل نشوند، این ارزش ها برای جوانان هم کمرنگ می شود.

به نظر می رسد این گونه بد حجابی و بد پوششی ها که در تضاد با کرامت انسانی است از بین نمی رود، مگر به همت و اراده مسئولان؛ لذا مسئولان سینمایی می بایست اقدام در خوری در این زمینه کرده و فکری به حال این شوره زار کنند.

اما نکته جالب تر اینکه با مقایسه تصاویر برخورد گشت ارشاد نیروی انتظامی با مظاهر بدحجابی و بدپوششی در شهر با تصاویر این مراسم ها، که به عنوان نمونه تصاویر حضور بازیگران در آخرین جشن برگزار شده سینمایی را در ذیل مشاهده می کنید، در می یابید که علنا "هیچ" تفاوتی میان پوشش زنان مظاهر بدحجابی در شهر و این بازیگران نیست!

در اینکه نیروی انتظامی باید با مظاهر بدحجابی برخورد کند شکی نیست، اما سوال اینجاست که با بازیگران زن بدحجاب سینما چگونه باید برخورد کرد؟ آیا این زنان مظاهر بدحجابی از این بازیگران الگو نمی گیرند؟ آیا برخورد با زنان بازیگر بدحجاب هم وظیفه نیروی انتظامی است؟! امروز پس از گذشت ۳۲ سال از انقلاب اسلامی نباید به این موضوع بیاندیشیم که دیگر باید فکری برای "فرهنگ" این سینما و کشور کرد و دیگر از شعار و سمینار و همایش و ... چیزی در نمی آید؟

به نظر می رسد این رفتارهای ضد و نقیض در حوزه های مختلف و برخورد متفاوت مسئولان فرهنگی، اجتماعی و سیاسی با مقوله حجاب و بدحجابی باعث به وجود آمدن نوعی دو گانگی و ابهام در افکار عمومی جامعه می شود "که چرا با این بازیگران بدحجاب برخورد نمی شود؟"

آیا زنان بدحجابی که طی ماه های گذشته از آغاز "طرح امنیت اخلاقی" در کشور به حق، با تذکر و برخورد نیروی انتظامی مواجه شده اند با خود نمی گویند که فرق پوشش من با این بازیگران در چیست؟ و چرا با این بازیگران برخورد نمی شود؟

با توجه به حساس بود موضوع، علاوه بر این که باید اقدامات فرهنگی و زیربنایی مناسبی در این خصوص انجام شود باید مسئولان ذی ربط نیز به این بازیگران که هنجارها را زیر پا می گذارند تذکر دهند که با این نوع پوشش ها در انظار عمومی ظاهر نشوند.

در ادامه تصاویر مربوط به جشن سه شنبه شب دوازدهمین جشن سینمایی و تلویزیونی دنیای تصویر و برخورد با مظاهر بدحجابی در کشور را مشاهده می کنید:

مسعود کیمیایی زمانی که سرپرست شبکه دو تلویزیون بود: من سینما گرم. همیشه هستم ولی اگر لازم باشد که حتی دیگر فیلم هم نسازم قبول دارم اما برای این انقلاب کارساز باشم. دنیا اگر یک فیلم ساز متوسط هم نداشته باشد اتفاقی نخواهد افتاد ولی اگر من کاری بتوانم بکنم که بدهکاریم را با این انقلاب بپردازم و آن هر چیز و هر کاری که می خواهد باشد ارزشی معتبر خواهد داشت.

برای دیدن تصویر در قطع بزرگتر، بر روی آن کلیک کنید.